ΑΡΘΡΑ : 27 Τρόποι για να γίνετε ένας υπέροχος κηδεμόνας νεαρού αθλητή

Φωνάζει προσβλητικά σχόλια, ποδοβολά το έδαφος, ουρλιάζει στους διαιτητές, κοροϊδεύει τον προπονητή - όλοι μας αναγνωρίζουμε αμέσως έναν αρνητικό κηδεμόνα στο γήπεδο. Τέτοιες σκηνές στους αγώνες  είναι πάντοτε κακός οιωνός. Οι υπόλοιποι γονείς που κάθονται κοντά στον φωνακλά ντρέπονται να δείξουν ότι τον γνωρίζουν, και το ίδιο του το παιδί παρακολουθεί αμήχανο τις αντιδράσεις του κηδεμόνα του. Στ’ αλήθεια, δεν πρέπει να υπάρχει χώρος στο γήπεδο για έναν γονέα που φέρεται με τέτοιο τρόπο!

Τα αθλήματα είναι ανταγωνιστικά και εύκολα οι γονείς παθιάζονται με το παιχνίδι, ακριβώς όπως οι παίκτες και οι προπονητές. Όλοι οι γονείς επιθυμούν να δουν το παιδί τους να επιτυγχάνει και αυτό τους κάνει να αδημονούν πότε θα συμβεί. Δυστυχώς, αυτή η ανταγωνιστικότητα που διακατέχει τους ενήλικες και η έμφυτη γονική επιθυμία για την επιτυχία του παιδιού κάνει πολλούς γονείς να ξεχνούν τι είναι πραγματικά σημαντικό στον αθλητισμό των παιδιών τους.

Από την άλλη μεριά, έχουμε τους κηδεμόνες που κάθονται χαρούμενοι στην κερκίδα, ενθαρρύνοντας το παιδί τους και εκτιμώντας την ευχαρίστηση που νιώθει από τη συμμετοχή του, άσχετα με το τι γράφει ο πίνακας του σκορ. Αυτούς τους γονείς χρειαζόμαστε περισσότερο στο γήπεδο!

Παρακάτω θα διαβάσετε 27 τρόπους με τους οποίους μπορεί κάποιος να γίνει ένας υπέροχος κηδεμόνας του παιδιού που ασχολείται με τον αθλητισμό:

1.     Να θυμάστε πως στις ηλικίες αυτές η νίκη δεν είναι σημαντική.

Δεν έχει καμία σημασία εάν ο προπονητής δεν ξεκίνησε τον αγώνα βάζοντας τους καλύτερους παίκτες στην σύνθεση. Δεν έχει καμία σημασία εάν ο διαιτητής δεν σφύριξε το σωστά μπάλα. Δεν έχει καμία σημασία εάν ο προπονητής έβαλε έναν αδύναμο παίκτη στα τελευταία λεπτά και αυτός αμέσως έχασε τη μπάλα. Υπάρχουν πολλά πολύ πιο σημαντικά πράγματα στον νεανικό αθλητισμό από τη νίκη της ομάδας του παιδιού σας σε έναν αγώνα. Εάν εσάς σας ενδιαφέρει μόνο η νίκη, μην ασχολείστε με τον νεανικό αθλητισμό.

2.     Επικεντρωθείτε στη διασκέδαση του παιδιού σας.

Εάν η νίκη δεν είναι το σημαντικότερο πράγμα, τότε ποιο είναι; Είναι η διασκέδαση του παιδιού σας, που θα πρέπει να είναι η βασική σας έγνοια. Απολαμβάνει την προπόνηση; Μιλάει με τα καλύτερα σχόλια για τον προπονητή του; Ανυπομονεί να παίξει σε κάθε αγώνα που δίνει η ομάδα;

Είναι προτιμότερο να αγωνίζεται ένα παιδί σε μια πιο «αδύναμη» ομάδα, που δίνει έμφαση στη διασκέδαση και την πρόοδο και που επιτρέπει στους νεαρούς αθλητές να παθιαστούν με το παιχνίδι της καλαθοσφαίρισης, παρά σε μια «μεγάλη» ομάδα που τους πιέζει για περισσότερες προπονήσεις, και που η μεγαλύτερη σημασία δίνεται στο πώς θα επικρατήσουν απέναντι στον αντίπαλο και όχι στην βελτίωση και την απόδοση των παικτών και της ομάδας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί η ομάδα να κερδίζει στους αγώνες, αλλά πολλοί από τους νεαρούς παίκτες της θα αρχίσουν σύντομα να απεχθάνονται το άθλημα. (Θυμηθείτε πως το 70% των παιδιών που μπαίνουν στο γυμνάσιο παρατάνε το άθλημα με το οποίο ασχολούνται!)

3.     Δεν πρέπει να πιέζετε το παιδί σας να παίξει καλά.

Είναι σύνηθες να βλέπουμε τα παιδιά να πιέζονται για να προπονηθούν περισσότερο, για να παίξουν σκληρότερα και δυνατότερα, για να σκοράρουν περισσότερους πόντους, για να κάνουν καλύτερη άμυνα, για όλα όσα τέλος πάντων μπορεί να «κάνει καλύτερα» ένας παίκτης.

Για να μπορέσει να ασχοληθεί ένα παιδί με τον αθλητισμό απαιτούνται πολλά χρήματα και πολύς χρόνος, και δυστυχώς δεν είναι σπάνιο να το υπενθυμίζουν αυτό οι γονείς στο παιδί τους με σχόλια του τύπου: «Ξέρεις τι μου κοστίζει αυτή σου η ενασχόληση; Κανόνισε λοιπόν να αξίζει τον κόπο…». Κάτω από τέτοια πίεση, το παιχνίδι παύει να έχει πλάκα και γίνεται σοβαρή υπόθεση. Αρχίζει να προκαλεί άγχος στο παιδί, αφού καταλαβαίνει πως αν δεν αντεπεξέλθει στις προσδοκίες των γονιών και του προπονητή θα είναι ανάξιο. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Αφού ο αθλητισμός δεν είναι πλέον διασκέδαση, εύκολα τον παρατάμε! 

4.     Μην προσπαθείτε να ζήσετε το δικό σας όνειρο μέσω του παιδιού σας.

Αν καταλάβετε πως για την αθλητική πρόοδο του παιδιού σας νοιάζεστε εσείς περισσότερο από το ίδιο το παιδί, είναι καιρός να κάνετε ένα βήμα πίσω. 

Πολλοί γονείς κλαίνε τις παιδικές τους χαμένες ευκαιρίες στον αθλητισμό και ορκίζονται να μην αφήσουν το παιδί τους να τις χάσει και αυτό, όπως οι ίδιοι. Αφήστε τα παιδιά σας να βρουν το δικό τους δρόμο, αντί να ακολουθήσουν αυτόν που έχετε εσείς κατά νου για αυτά.

5.     Κατανοήστε πως το παιδί σας (κατά πάσα πιθανότητα!) δεν θα παίξει ποτέ ως επαγγελματίας.

Επαγγελματίες γίνονται 2-3 παιδιά ανάμεσα στους 10.000 παίκτες. Έχοντάς το αυτό υπ’ όψιν, συμπεριφερθείτε αναλόγως όσον αφορά την παιδική του ομάδα, από την οποία δεν θα βγει επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Αφήστε το να αγαπήσει το παιχνίδι και να μαθαίνει χωρίς την πρόσθετη πίεση που θα είχε αν πήγαινε για παίκτης μεγάλης κατηγορίας.

6.     Αφήστε το παιδί σας να επιλέξει το δικό του άθλημα.

Μην αναγκάζετε το παιδί σας να παίζει το άθλημα που ΕΣΕΙΣ λατρεύετε. Το ότι εσείς ήσασταν αστέρι του βολεϊ και το λατρεύατε με πάθος από τα γεννοφάσκια σας δεν σημαίνει πως το παιδί σας θέλει να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Η διασκέδαση είναι το ισχυρότερο κίνητρο για τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Αν πιέσετε το παιδί να ακολουθήσει ένα άθλημα που δεν το διασκεδάζει, δεν θα αργήσει να «καεί» και να το παρατήσει. Δώστε του την ευκαιρία να ανακαλύψει μόνο του ποια σπορ το ενδιαφέρουν, ακόμα και αν δεν έχετε τα ίδια γούστα.

7.     Επιτρέψτε του την παράλληλη ενασχόληση με διάφορα σπορ.  

Εάν έχετε αυτή τη δυνατότητα, αφήστε το παιδί να ασχοληθεί με πολλά αθλήματα.  Όλες οι μελέτες δείχνουν το όφελος από την ενασχόληση με πολλά σπορ σε μικρή ηλικία. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τον γονέα που αναγκάζει το παιδί του να περιοριστεί σε ένα μόνο άθλημα, με τη σκέψη ότι μόνο έτσι θα καταφέρει το παιδί να φτάσει στην υψηλότερη κατηγορία αυτού του αθλήματος.

8.     Βρείτε τον σωστό προπονητή.

Δυστυχώς δεν έχουν όλοι αυτή την επιλογή. Πολλοί γονείς με κοιτάνε παράξενα όταν τους προτείνω να βρουν τον κατάλληλο προπονητή για το παιδί τους. Κάποιοι θεωρούν δειλία μια αλλαγή ομάδας και προτιμούν απλώς να ανεχθούν τον εκάστοτε προπονητή. Αν και είμαι αντίθετος στη συνεχή μεταγραφή παικτών μέχρι να βρουν την ομάδα που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει, δεν βλέπω τίποτα το κακό στη μεταγραφή από μια ομάδα που δεν έχει τον κατάλληλο προπονητή για αυτές τις μικρές ηλικίες.

Αυτό πρέπει να το διευκρινίσω: για αυτές τις ηλικίες δεν είναι σημαντικό εάν κερδίζει η ομάδα ή όχι. Αυτό που είναι σημαντικό είναι εάν ο συγκεκριμένος προπονητής είναι κατάλληλος για τις ηλικίες τις οποίες έχει αναλάβει.

Ακολουθούν λίγες μόνο από τις ερωτήσεις που θα πρέπει να κάνετε στον εαυτό σας όσον αφορά τον προπονητή του παιδιού σας:

- Διασκεδάζει το παιδί παίζοντας με τον συγκεκριμένο προπονητή;

- Μιλάει στα παιδιά ο προπονητής όπως αρμόζει σε παιδιά αυτής της ηλικίας;

- Νοιάζεται ο προπονητής για τους παίκτες του;

- Προπονεί ο προπονητής τα παιδιά για τους σωστούς λόγους;

- Μήπως ο προπονητής επικεντρώνεται μόνο στους καλύτερους παίκτες;

- Μήπως ο προπονητής φέρεται σαν να πρόκειται για την περίοδο των τελικών; 

Αν νιώθετε πως ο προπονητής σας δεν είναι κατάλληλος για αυτές τις ηλικίες, μην διστάσετε να ψάξετε για άλλον προπονητή.

9.     Αφήστε στον προπονητή τη δουλειά της προπόνησης.

Αν δεν είστε εσείς ο προπονητής, μην κοουτσάρετε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που συμβαίνει όταν κοουτσάρετε (δίνετε οδηγίες) δίπλα από τις γραμμές του γηπέδου είναι πως το παιδί σας θα ακούει διαφορετικές οδηγίες από εσάς σε σχέση με αυτές του προπονητή του. Αυτό θα το φέρει στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να επιλέξει ποιον από τους δυο σας θα ικανοποιήσει και ποιον θα απογοητεύσει. Δεν πρέπει ποτέ το παιδί σας να αντιμετωπίσει τέτοια πίεση. Αν δεν θέλετε να αναλάβετε εσείς τον ρόλο του προπονητή της ομάδας, περιοριστείτε στην υποστήριξη της ομάδας εκτός γηπέδου, χωρίς να δίνετε οδηγίες. 

10.  Μην φοβάστε να συζητάτε με τον προπονητή τα θέματα που σας απασχολούν. 

Πολύ συχνά οι γονείς δεν λένε να επιδιώξουν μια συνάντηση με τον προπονητή για να συζητήσουν μαζί του για κάποιο πρόβλημά τους. Αντιθέτως, επιλέγουν να μοιραστούν το θέμα τους με άλλους γονείς και φίλους, σχολιάζοντας παράλληλα πόσο «απαίσιος» είναι ο προπονητής. Αυτός ο τρόπος δεν επιλύει τίποτα και χειροτερεύει το πρόβλημα.

Αν έχετε κάποιο θέμα, κανονίστε μια συνάντηση με τον προπονητή, θέστε το θέμα και συζητήστε το μαζί του. Οι ερωτήσεις σας μπορεί να είναι του τύπου: «Γιατί δεν παίζει αρκετό χρόνο το παιδί μου;» ή «Γιατί πρέπει να τρέχει τόσο πολύ στις προπονήσεις;». Εάν οι ερωτήσεις σας προσεγγιστούν με τον σωστό τρόπο, όλοι οι σωστοί προπονητές θα χαρούν να απαντήσουν και να συζητήσουν για τις ανησυχίες σας. Το βασικότερο όμως πράγμα που πρέπει να έχετε υπόψη σας είναι πως μπορεί να ακούσετε πράγματα που ίσως και να μην σας αρέσουν.

11.  Ποτέ μην υπονομεύετε τις αποφάσεις του προπονητή.

Μην αναφέρετε ποτέ στο παιδί σας πως διαφωνείτε με τις αποφάσεις του προπονητή του. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι πως το παιδί θα χάσει την εμπιστοσύνη του προς τον προπονητή και θα αμφισβητεί κάθε απόφασή του στο μέλλον. Σε κανέναν προπονητή δεν αξίζει κάτι τέτοιο. Θα δυσκολευόταν έτσι πολύ περισσότερο ο προπονητής να επιβληθεί σε όλους τους παίκτες και να τους «δέσει» ως ομάδα. Απεναντίας, αν διαφωνείτε με κάποια απόφαση του προπονητή και θεωρείτε πως αξίζει να συζητηθεί, κανονίστε ένα ραντεβού μαζί του και μιλήστε του για το ζήτημα.

12.  Επιτρέψτε στο παιδί σας να καθοδηγείται από τον προπονητή.

Εάν τελικά τον εμπιστευτείτε, πρέπει να του επιτρέψετε να κοουτσάρει το παιδί σας. Είναι αδύνατο να κάνει την δουλειά του ο προπονητής εάν κάθε φορά που βάζει ένα παιδί να τρέξει ή του υψώσει την φωνή παρεμβαίνει ο κηδεμόνας του και το «σώζει». Αυτό μου θυμίζει τα λόγια του Patrick Murphy που σήκωσαν πολλή συζήτηση:

«Τα παιδιά που δεν μπορείς να προπονήσεις γίνονται ενήλικες που δεν μπορείς να προσλάβεις. Αφήστε τα παιδιά σας να συνηθίσουν να "ζορίζονται" από κάποιον. Έτσι είναι η ζωή, χωνέψτε το». 

Σπουδαία λόγια, αλλά ισχύουν μόνο στις περιπτώσεις των προπονητών που ζορίζουν με τον σωστό τρόπο τους παίκτες και που νοιάζονται ειλικρινά για αυτούς. Ένας «σκληρός» προπονητής, που αγαπάει όμως τα παιδιά, τα καθιστά υπεύθυνα και τους διδάσκει μαθήματα ζωής. Και φυσικά δεν ισχύουν αυτά τα λόγια για όσους προπονητές προσβάλουν λεκτικά τους παίκτες τους. Δεν πρέπει να υπάρχει χώρος για τέτοιους προπονητές στον νεανικό αθλητισμό. Εάν γνωρίζετε ότι ο προπονητής του παιδιού σας νοιάζεται για τους παίκτες, επιτρέψτε του να προπονεί το παιδί σας «ζορίζοντάς το με αγάπη».

13.  Δηλώστε εθελοντής για να βοηθήσετε την ομάδα.

Ο νεανικός αθλητισμός εξαρτάται κατά πολύ από την συμβολή των πρόθυμων κηδεμόνων. Όσο περισσότεροι προθυμοποιηθούν να βοηθήσουν τόσο πιο εύκολο θα είναι για τον καθένα και τόσο πιο ευχαριστημένη θα είναι η ομάδα. Αυτός είναι ένας υπέροχος τρόπος για να γνωριστείτε με τους υπόλοιπους κηδεμόνες, τους παίκτες και τον προπονητή, πράγμα που θα κάνει πιο ευχάριστη την χρονιά και για εσάς.

14.  Επιδείξτε καλή «γλώσσα σώματος» στα παιχνίδια.

(Η γλώσσα του σώματος είναι όλα αυτά που εκφράζει το σώμα μας ακόμα και ασυναίσθητα, όπως π.χ. η στάση του σώματος, οι γκριμάτσες του προσώπου, η έκφραση των ματιών, οι κινήσεις των χεριών και των ποδιών μας κ.λπ., που μπορεί να «λένε» πολύ διαφορετικά πράγματα από εκείνα που εκφέρουμε με το στόμα.)

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσετε είναι πως εάν ο προπονητής ρωτήσει οποιονδήποτε παίκτη για τη συγκεκριμένη θέση όπου κάθονται οι γονείς του στην κερκίδα, αυτός είναι πάντα έτοιμος να του τη δείξει αμέσως με το δάκτυλο. Τα παιδιά γνωρίζουν ακριβώς πού βρίσκεστε και θα στραφούν προς εσάς αρκετές στιγμές του παιχνιδιού. Η γλώσσα του σώματός σας προδίδει ξεκάθαρα πώς νοιώθετε, και εάν είναι «κακή» σας διαβεβαιώνουμε πως θα επιδράσει στο πόσο θα χαρεί το παιδί σας το παιχνίδι. Δεν χρειάζεται να κουνάτε τα χέρια σας όταν το παιδί σας χάνει πόντο χωρίς πίεση, ούτε να πιάνετε το κεφάλι σας όταν κάνει λάθος πάσα. Εάν κάνετε κάτι τέτοιο, τι νομίζετε πως θα συμβεί στην αυτοπεποίθησή του; Θα κατακρημνιστεί!

Παρόλο που ο νεανικός αθλητισμός μπορεί καμιά φορά να έχει δυσάρεστες στιγμές, πρέπει όλοι μας να κατανοήσουμε πως είναι απλώς ένα παιχνίδι για παιδιά και πως πρέπει να παραμένουμε θετικοί καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Όταν πιάνετε το βλέμμα του παιδιού να στρέφεται προς το μέρος σας, θα πρέπει να είστε χαμογελαστοί και χαλαροί, για να δει το παιδί πως πραγματικά το απολαμβάνετε που βρίσκεστε εκεί! 

15.  Ενθαρρύνετε τα θετικά μαθήματα ζωής.

Ο νεανικός αθλητισμός είναι ένα υπέροχο μέσο για να διδαχτούν τα παιδιά της επόμενης γενιάς μαθήματα ζωής που θα τους φανούν χρήσιμα σε όλη τη ζωή τους. Στην αρχή του άρθρου αναφέραμε ότι πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι σημαντικό. Δεν είναι η νίκη, είναι όμως τα μαθήματα ζωής που παίρνουμε μέσω του αθλητισμού. Πρέπει να κάνουμε συνειδητή προσπάθεια ώστε να επαινούμε διαρκώς αυτό που είναι σημαντικό. Θα σας δώσω κάποια παραδείγματα...

          15α. Δέσμευση.

Υπενθυμίζετε συχνά στο παιδί σας τις δεσμεύσεις που έχει κάνει προς την ομάδα. Όταν μπήκε στην ομάδα στην αρχή της χρονιάς, γνώριζε πως θα πρέπει να παραβρίσκεται στις προπονήσεις και στα παιχνίδια. Από την στιγμή που έκανε αυτή τη δέσμευση, δεν θα πρέπει να κάνει κοπάνα από τις προπονήσεις του επειδή απλώς δεν έχει διάθεση. Εξηγήστε στο παιδί σας πως εάν αποφασίσει να μην συμμετέχει την επόμενη χρονιά, δεν υπάρχει θέμα. Από την στιγμή όμως που δεσμεύτηκε για την συγκεκριμένη, οφείλει να ακολουθήσει αυτή του την απόφαση μέχρι το τέλος.

          15β.  Αθλητικό πνεύμα.

Επαινείτε το παιδί σας όταν επιδεικνύει αθλητικό πνεύμα. Να κάποια παραδείγματα σωστού αθλητικού πνεύματος κατά τη διάρκεια ενός αγώνα μπάσκετ:

- Βοηθάς κάποιον που έπεσε να σηκωθεί από το έδαφος.

- Ενθαρρύνεις τους συμπαίκτες σου από τον πάγκο, ακόμα και όταν έχουν κάνει κάποιο λάθος.

- Δίνεις το χέρι στους αντιπάλους σου μετά το παιχνίδι.

          Με την ίδια λογική, αυτό σημαίνει ότι θα του μιλάτε αυστηρά όταν δεν επιδεικνύει σωστό αθλητικό πνεύμα, ας πούμε όταν δέχεται τεχνική ποινή. Πρέπει να καταλάβουν τα παιδιά ότι είναι μεγάλο προνόμιο να ανήκεις σε μια ομάδα.

         15γ.  Επιμονή

Δεν είναι εύκολο να γίνεις καλός σε κάτι. Χρειάζεται πολλή και σκληρή δουλειά. Το παιδί θα το μάθει αυτό στις προπονήσεις του με την ομάδα, αλλά και όταν προπονείται μόνο του. Ως γονέας είναι υπέροχο να του δώσετε να καταλάβει πως είστε περήφανος που εργάζεται σκληρά για να βελτιώσει τις αθλητικές του επιδόσεις!

16.  Μην πιέζετε το παιδί να κάνει επιπλέον προπονήσεις.

Ενώ ο νεαρός παίκτης έχει δεσμευτεί να συμμετέχει στις προπονήσεις της ομάδας του και θα πρέπει να παραμείνει υπεύθυνος σε αυτή του την δέσμευση, τα περισσότερα παιδιά δεν επιθυμούν να προπονούνται εκτός αυτών των ωρών, οπότε εσείς δεν θα πρέπει να τα πιέζετε να το κάνουν. Εάν το παιδί ζοριστεί, μπορεί να νιώσει δυσαρέσκεια προς το άθλημα και αρνητικά συναισθήματα προς αυτόν που το πιέζει να προπονηθεί περισσότερο. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα θέλαμε να συμβεί.

Να θυμάστε πως ο βασικός στόχος είναι η συμμετοχή του παιδιού στον νεανικό αθλητισμό. Εάν θέλει να βγει και να εξασκηθεί μόνο του στο σουτάρισμα, θα το κάνει. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αν υπαινιχθείτε να εξασκηθεί, όταν το παιδί βαριέται και ψάχνει κάτι για να ασχοληθεί, αλλά ποτέ μην το πιέσετε για να το κάνει. Έχω ακούσει για γονείς που πιέζουν το παιδί τους να βγει και να ασχοληθεί κάθε μέρα μετά το σχολείο. Τι νομίζετε ότι θα συμβεί; Θα γίνει το παιδί επαγγελματίας; Κάθε άλλο! Θα καταλήξει να παρατήσει το άθλημα που αγαπά.

17.  Μην συγκρίνετε το παιδί σας με τα υπόλοιπα παιδιά.

Εάν συγκρίνετε το παιδί σας με τα άλλα παιδιά της ομάδας, μαύρο φίδι που σας έφαγε και εσάς και το παιδί! Ένας παράγοντας τεράστιας σημασίας που δεν επιτρέπει τη σύγκριση είναι ότι τα παιδιά αυτής της ηλικίας αναπτύσσονται με διαφορετικούς ρυθμούς. Σε κάθε σύλλογο υπάρχει κάποιο παιδί που μοιάζει ενήλικας ανάμεσα στα αγοράκια, επειδή αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα. Είναι 30 πόντους ψηλότερο από όλα τα άλλα παιδιά και κυριαρχεί κατά βούληση. Τι συμβαίνει όμως στην συνέχεια; Όλα τα παιδιά κάποια στιγμή αρχίζουν να το φτάνουν στο ύψος, και το παιδί που είχε επαναπαυτεί όντας ψηλότερο, δυνατότερο και γρηγορότερο από τα άλλα, δεν έχει πλέον αυτό το πλεονέκτημα. Άλλος ένας παράγοντας είναι πως δεν δίνουν πάντα όλα τα παιδιά την ίδια βαρύτητα στο άθλημα. Τη στιγμή που το δικό σας παιδί ίσως ασχολείται με το άθλημα για να διασκεδάζει και να κάνει φίλους, το παιδί του γείτονα μπορεί να έχει την φιλοδοξία να παίξει επαγγελματικά.

Μπορεί να σας είναι δύσκολο να σταματήσετε να συγκρίνετε το παιδί σας από τα άλλα, όλοι μας όμως πρέπει να το καταφέρουμε.

18.  Ποτέ μην αντιδράτε με άσχημο τρόπο.

Πώς περιμένουμε να απολαύσουν τα παιδιά το παιχνίδι τους όταν συμβαίνουν απαράδεκτα πράγματα στις κερκίδες;…

19.  Κατανοήστε τον ρόλο σας στον αγώνα.

«Πάντα μου προκαλεί κατάπληξη που οι θεατές θέλουν να κοουτσάρουν, οι προπονητές θέλουν να διαιτητεύουν και οι διαιτητές θέλουν απλώς να παρακολουθούν τον αγώνα» - Lou Holtz

     Στο παιχνίδι υπάρχουν 4 βασικοί ρόλοι:

1. Παίκτης: παίζει στο παιχνίδι.

2. Προπονητής: κοουτσάρει το παιχνίδι.

3. Διαιτητής: διαιτητεύει το παιχνίδι.

4. Θεατής: παρακολουθεί το παιχνίδι.

Οι γονείς συνήθως υπάγονται στην τέταρτη κατηγορία, σε αυτήν του θεατή. Δεν είναι παίκτες (θα ήταν περίεργο θέαμα να βλέπεις ενήλικες να παίζουν με αντίπαλη μια παιδική ομάδα), δεν είναι διαιτητές (έχουμε ήδη τους κατάλληλους για αυτή τη δουλειά) και δεν είναι προπονητές (η ομάδα έχει ήδη προνοήσει για προπονητή). Εσείς απλώς παρακολουθήστε, υποστηρίξτε και ενθαρρύνετε!

20.  Μην ξεχωρίζετε από το πλήθος.

Εάν είστε θεατής ενός αγώνα και συνειδητοποιείτε ότι συχνά-πυκνά ξεχωρίζετε από τους υπόλοιπους γονείς, μάλλον θα πρέπει να επανεκτιμήσετε τον τρόπο που παρακολουθείτε έναν αγώνα μπάσκετ.

Αμέτρητες φορές έχω δει με τα μάτια μου γονείς να χοροπηδούν πάνω κάτω στις κερκίδες, να ουρλιάζουν συνεχώς προς το παιδί τους, να βρίζουν διαιτητές και άλλους παίκτες. Με αυτόν τον τρόπο απλώς ντροπιάζουν το ίδιο τους το παιδί… Δεν του χρειάζεται η έξτρα πίεση που του ασκείτε από τις κερκίδες! Καθίστε λοιπόν αναπαυτικά και απολαύστε το παιχνίδι.

21.  Μην βάζετε ποτέ τις φωνές στους διαιτητές.

Χρειαζότανε αυτό να το αναφέρουμε; Στους περισσότερους γονείς όχι, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και κάποιοι που πρέπει να το ακούσουν. Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κατανοήσετε είναι πως στους παιδικούς αγώνες οι περισσότεροι διαιτητές δεν είναι και πολύ έμπειροι. Συνήθως είναι νεαροί που διαιτητεύουν για ελάχιστα χρήματα Αφού λοιπόν δεν περιμένουμε από τους μικρούς μας παίκτες να είναι 100% εύστοχοι, πώς γίνεται να περιμένουμε από τους διαιτητές να είναι 100% σωστοί στα σφυρίγματά τους;

22.  Φερθείτε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο στο παιδί σας, είτε κέρδισε είτε έχασε.

Μην επιτρέψετε στο αποτέλεσμα του αγώνα να καθορίσει τον τρόπο που θα φερθείτε στο παιδί σας κατά την επιστροφή σας στο σπίτι. Το παιδί θα πρέπει να γνωρίζει πως χάσει-κερδίσει δεν θα αλλάξει ο τρόπος που το αγαπάτε ή ο τρόπος που νιώθετε για αυτό. Ενώ εσείς μπορεί να ξέρετε πως το αγαπάτε άνευ όρων, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα ενός αγώνα, είναι εύκολο να μπερδευτεί ένα παιδί εάν σας δει συνεπαρμένους και εγκάρδιους μετά από μια νίκη και δυσαρεστημένους και συγκρατημένους μετά από μια ήττα. Γι’ αυτό, δείξτε στο παιδί σας ότι η αγάπη σας προς αυτό δεν έχει καμία σχέση με το αν νίκησε ή αν έχασε σε έναν αγώνα.

23.  Μην βρίσκετε δικαιολογίες χάριν του παιδιού σας.

Όταν το παιδί σας είναι λυπημένο ή απογοητευμένο επειδή έχασε ή δεν απόδωσε καλά στο παιχνίδι, μην βρίσκετε δικαιολογίες για να το κάνετε να νιώσει καλύτερα. Μετά από χαμένα παιχνίδια, συχνά βλέπουμε τους γονείς να βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες, όπως «το γήπεδο γλιστρούσε πολύ» ή «οι διαιτητές σφυρίζανε υπέρ της άλλης ομάδας». Το μόνο που καταφέρνουν αυτές οι δικαιολογίες είναι να διδάσκουν τους παίκτες ότι δεν είναι υπεύθυνοι για το αποτέλεσμα του αγώνα ή για τη δική τους απόδοση, αλλά αντιθέτως ότι μπορούν να ρίχνουν το φταίξιμο της ήττας σε εξωτερικούς παράγοντες. 

Ο Steve Henson το θέτει υπέροχα έτσι: 

«Ο αθλητισμός προσφέρει έναν από τους καλύτερους τρόπους για να παίρνουν ρίσκα και να διαχειρίζονται την αποτυχία οι νεαροί παίκτες, γιατί οι συνέπειες δεν είναι ούτε μοιραίες ούτε μόνιμες».

Επιτρέψτε λοιπόν στο παιδί σας να βιώσει την αποτυχία και να μάθει να τη διαχειρίζεται μέσω του νεανικού αθλητισμού.

24.  Μην αναγκάζετε το παιδί σας να συζητάει για τον αγώνα.

Καμιά φορά, μετά από μια σκληρή ήττα ή μια κακή προσωπική απόδοση, το παιδί σας χρειάζεται να μείνει λίγο μόνο του και θα προτιμούσε να μην συζητήσει για το παιχνίδι. Ποτέ μην το πιέζετε να μιλήσει αν δεν θέλει. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε σε αυτή την περίπτωση είναι να σεβαστείτε την απομόνωσή του ή να συζητήσετε για κάτι άλλο μαζί του και όχι για τον αγώνα. Να θυμάστε πως από εσάς προτιμάει τον ρόλο του μπαμπά ή της μαμάς, και όχι αυτόν του «ειδικού» στο άθλημα.

25.  Κάνετε τις σωστές ερωτήσεις.

Οι ερωτήσεις που θέτετε στο παιδί μετά από το παιχνίδι θα του δείξουν τι θεωρείτε πιο σημαντικό. Εάν το ρωτήσετε «Πόσους πόντους  σήμερα;» τονίζετε ξεκάθαρα στο παιδί ότι ο αριθμός των πόντων  είναι το πιο σημαντικό πράγμα του παιχνιδιού. Αντιθέτως, ρωτήστε το: «Πέρασες καλά;» ή «Απόλαυσες το παιχνίδι;». Και μην ξεχνάτε πως πρέπει να του θέτετε τις ίδιες ερωτήσεις, ανεξαρτήτως νίκης ή ήττας. 

26.  Ζητωκραυγάζετε για όλους τους παίκτες της ομάδας.

Φροντίστε να υποστηρίζετε όλους τους παίκτες και όχι μόνο το παιδί σας. Βεβαίως και δεν είστε υποχρεωμένοι να ζητωκραυγάζετε για τους άλλους παίκτες, απλώς θα ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους σας και θα έδειχνε ότι υποστηρίζετε ολόκληρη την ομάδα. Αυτό έχει πάντα μεγάλο αντίκτυπο στους υπόλοιπους γονείς και τον προπονητή, και με την σειρά του θα σας καταστήσει ακόμα πιο συμπαθείς προς όλους όσους σχετίζονται με την ομάδα. 

27.  Μην δωροδοκείτε το παιδί σας.

Όχι, δεν σας κάνω πλάκα! Πράγματι συμβαίνει. Και θα εκπλαγείτε όταν μάθετε και πόσο συχνά συμβαίνει. Έχω δει γονείς να πληρώνουν το παιδί τους ανάλογα με τους πόντους που έβαλε, με τον πόντο! Εάν κερδίσει, του υπόσχονται ότι θα μείνουν όλη την ημέρα στην παραλία! Και αυτή η λίστα είναι ατελείωτη με τις δωροδοκίες επί της αποδόσεως του παιδιού. Οι γονείς που πληρώνουν το παιδί τους για την απόδοσή του συνήθως υποστηρίζουν ότι έτσι του παρέχουν κίνητρο… Το πρόβλημα εδώ είναι ότι το παιδί με αυτόν τον τρόπο βρίσκει εξωτερικά κίνητρα, πράγμα που σημαίνει ότι κινητοποιείται λόγω χρημάτων ή ανταμοιβών αντί να κινητοποιηθεί λόγω της θέλησής του να βελτιώσει τις αθλητικές του επιδόσεις ή να βοηθήσει την ομάδα ή να διασκεδάσει. Επαναλαμβάνω: δεν «παρέχεις κίνητρο» στο παιδί όταν το πληρώνεις για να σκοράρει στα παιχνίδια που δίνει με την ομάδα του.

Συμπέρασμα/επίλογος:

Ο νεανικός αθλητισμός είναι για τα παιδιά. Όχι για τους ενήλικες! 

Δεν είναι σωστό να βλέπουμε πλέον γονείς σε τοπικό παιδικό αγώνα να φέρονται σαν να παρακολουθούν τελικό.

Για να το θέσω απλά, ο νεανικός αθλητισμός είναι ένα περιβάλλον για να μαθαίνεις, για να διατηρείσαι υγιής, για να κάνεις φίλους, για να διασκεδάζεις. Ο πρωταρχικός μας στόχος θα πρέπει να είναι να συνεχίσουν τα παιδιά να ασχολούνται με τον αθλητισμό.

Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται πως οι ενέργειές τους παίζουν τεράστιο ρόλο στο κατά πόσο και αν το παιδί τους διασκεδάζει και διδάσκεται από τη συμμετοχή του στο άθλημα.

Του coach Mac http://www.ballforcoaches.com/

Επιμέλεια Μίλτος Χειμωνίδης 

Μετάφραση Ρένα Χειμωνίδου